سایت سیر و سیاحت

اطلاعاتی در مورد پرتغال ( Portugal )

پایتخت: لیسبون
 زبان رسمی: پرتغالی (رسمی)
نوع حکومت: جمهوری
 واحد پول: یورو ...

مذهب: کاتولیک رومی ( نزدیک به 90%)
امید طول عمر: 73 سال
 رشد سالانه جمعیت: 0.41 درصد (July 2004 est.)
جمعیت: 10,524,145نفر (July 2004 est.)

جغرافیای کشور پرتغال
در پس جلگه ای ساحلی , در شمال رود تاگوس ناحیه مرتفعی هست که در مرکز آن سلسله کوه اصلی کشور یعنی سرا دا استرالا قرار داردو فلاتی عریض در شمال شرق ادامه فالت مسستای اسپانیاست. در جنوب رود تاگوس زمین پست پرفراز نشیبی وجود دارد . جزایر مادیرا و آزور در اقیانوس اطلس به ترتیب حدود 1000 کیلومتر و 1200 کیلومتر در سمت جنوب غربی سرزمین اصلی جای دارد.  رود های مهم: تا گوس (ریو تژو) ،‌دورو، گوادیانا،  بلندترین نقطه سرزمین اصلی قله استرلا با 1993 متر ارتفاع است .  آب و هوا:‌پرتغال آب و هوایی معتدل دارد که در شمال مرتوبط و در جنوب و نواحی دور از دریا خشک تر و گرم تر است .
شهرهای مهم: اوپورتو, آمادورا, ستوبال, کویمبرا, براگا, ویلا نووا دو گایا, بار برو, ‌فونشال
مساحت: 92,391کیلومتر مربع
خط ساحلی: 1,793 کیلومتر
مختصات جغرافیایی: 39 درجه و 30 دقیقه شمالی و 8 درجه غربی

حکومت
رئیس جمهور برای دوره‌ای پنج ساله با رای تمامی افراد بالغ انتخاب می‌شود . 250 عضو مجمع مستقیما برای چهار سال انتخاب می گردند. رئیس جمهور شخصی را به نخست وزیری انتصاب می کند که از پشتیبانی اکثریت در مجمع بر خوردار است. نخست وزیر نیز شورای وزیران (کابینه ) را انتصاب می کند، کابینه به مجمع پاسخگوست .  احزاب عمده سیاسی عبارتند از :‌ • حزب سوسیال دموکرات • ‌جزب سوسیالیست • حزب دموکرات (میانه رو متمایل به چپ) • اتحاد کمونیست  مناطق خود مختار پرتغال نام منطقه مساحت(کیلومتر مربع) مرکز آزور (آسوریش) 2,247 پانتاد لگادا مادیرا(شامل جزیره پورتو سانتو) 749 فونشال • جزایر مادیرا و آزور جکومتهای خود مختار خود را دارند .  سرزمین ماوراء البحار پرتغال • ما کائو (این سرزمین در ساحل جنوبی چین قرار دارد و در احاطه آن کشور است.) • مساحت: 17 کیلومتر مربع. • مرکز: ماکائو
عضویت: سازمان ملل متحد ، جامعه اروپا ، کنفرانس امنتیت و همکاری در اروپا، اتحادیه اروپایی غربی، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه

تاریخ معاصر
پرتغال در قرن نوزدهم غالبا دچار بی ثباتی سیاسی بود. امپراتوری پرتغال در افریقا تثبیت شد، هر چند این کشور در رقابت برای استعمار افریقا توان دست یابی به سرزمینهای بیشتر را نداشت. در 1910 نظام سلطنتی با خشونت سرنگون گشت، ولی جمهوری پرتغال نیز بی ثبات بود و در 1926 نظامیان قدرت را در دست گرفتند. از 1932 تا 1968 و تحت دیکتا توری آنتونیو سالازار (1889 تا 1970) نخست وزیر ثبات کسب شد ولی تبدیل گشت و همچنان که می کوشید جلوی جنبشهای استقلال طلب را در انگو و موزامبیک بگیرد، جنگهای پر خرج استعماری ادامه داشت. در 1974 کودتای نظامی چپ گرای وی داد که رهبران آن به مستعمرات افریقایی اساقلال دادند (1974 تا 1975 ) و در آغاز کوشیدند تا نظامی مارکسیستی بر کشور تحمیل کنند . ولی انتخابات در 1976 چپ افراطی را قاطعانه کنار زد. پرتغال انتقال از دیکتا توری به دموکراسی را به اجرا گذاشت و دولت غیر نظامی بار دیگر استقرار یافت و این کشور در عین حال,با از دست رفتن مستعمرات و عضویت در جامعه اروپا (از 1986), اتحاد نزدیکتری با دیگر ملل اروپا یافت.

دفاع
کل نیروهای مسلح: 800/61 (1991) به علاوه 500/43 شبه نظامی. خدمت نظامی: تا 18 ماه (قرار است طی 1993 تا 1994 به 4 ماه کاهش یابد.)

آموزش
میزان با سوادی:‌86% (1988). سنین تحصیل اجباری: 6 تا 15 سال. تعداد دانشگاه:15.

اقتصاد
کشاورزی و دامداری حدود 20% نیروی کار را در بر دارد، ولی به دنبال اصلاحات ارضی در دهه 1970 سرمایه گذاری کمی در این بخش انجام می‌شود و تولید نیز کاهش یافته است. کشتهای اصلی شامل گندم. ذرت، و همچنین انگور ( برای تولید شرابهای مانند پوست و مادیرا) گوجه فرنگی ، سیب زمینی و درخت چوب پنبه است .صنعت توریسم و پولی که پرتغالیهای شاغل در خارج به کشور می فرستند از منابع عمده درآمد ارز خارجی است. علی رغم پیشرفتهای چشمگیر اقتصادی اخیر – به دنبال اختلالات ایجاد شده در طی و بلافاصله بعد از انقلاب 1974- پرتغال همچنان فقیر ترین کشور اروپایی است.